Ey Tanrım...

 

Babamın kaybıyla birlikte Tanrımı da kaybettim. 

Arkadaş Sezai Özger'in de dediği gibi ; '' tanrı bir ürpertidir çocuğun yüreğinde/ her tanrı biraz baba gibidir.''  Fakat eksik söylemiştir her baba biraz da tanrı gibidir çocuğun yüreğinde..

Nerdesin ey Tanrım ? 

Çok zor durumdayım.

 Çok üşüyorum, ellerim çok üşüyor. 

Lütfen bir yerlerden çık gel Tanrım...  

13.02.2023 


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Fırlatılan Manifesto

  Eğreti bir çağdayız sevgilim eğri oturup doğru konuşalım denirdi bir vakitler  vakitler geçti  sahici insanlar öldü artık doğru oturup eğri konuşuluyor  gerçekler eğilip bükülüyor tükürenler bunları kana kana yalıyor gölgelerden mütevellit duygular, aşklar ve dostluklar kırıntı olarak dağıtılıyor  ve biz acizler  bunlardan biraz daha fazla parça koparabilirsek  kendimizi şanslı addediyoruz işte bütün bu illüzyonların cisimleşmesine hayat deniyor ve bu garabetin sevilip paylaşılması , inanılması katlanılması ve yaşanılması isteniyor bizlerden bizlerse ,  yalnız ve yanlış insanlar olarak  bütün bunları reddediyor ve kafanıza fırlatıyoruz  alınız  başınıza çalınız ! 29.08.23 11.55 (işbu satırlar mahpusta yazılmıştır) Enver Ünlü 
Devamı

bi şeyler

16 Ocak saat 00.05... Cemre Demirel dertleşme videosu dinlerken bu satırları yazıyorum. Deşarj olmaya, içimi dökmeye geldim.Burayı benden başka kimsenin okumamasının verdiği rahatlıkla bu satırları yazıyorum.Okumayın olm buraları, başka türlü mecramı bulamıyorum, okunursa buralar buraya da yazmam heralde.Muhattabım yok içimi dökebileceğim kimse yok , çünkü ben anlatamıyorum sikik egom buna izin vermiyor. Gelişigüzel yazıyorum sonra dönüp düzeltmem de heralde , dönüp tekrar okumam gibime geliyor.  Mutsuzum,keyifsizim, yaşam enerjim, motivasyonum yok. Sikko bir oyunda bile hırs yapan kazanmak yaşam felsefesi olan biriyim fakat hayatta hedeflerimde kendimde artık bu hırs ve isteğin  esamesi bile okunmuyor, işin kötüsü buna şaşırmıyor ve tepki göstermiyorum. Kısacası tükenmiş hissediyorum.  Bütün bunların kaynağı büyük oranda içsel, ki hayatım boyunca başarı ve başarısızlığı yaşadığı çoğu şeyi içsel koşullara bağlayan biriyim ve insanların da böyle olması gerektiğini düşünürüm. Fakat yukar
Devamı

Hüzünlü değilim be oğlum mizacım böyle

    Dargınım kendime hayata insanlara...   Ne birini sevebilme lezzetini ne de biri tarafından sevilebilme güzelliğini bana yaşatmadığı ,dostluğu , kardeşliği, birilerinin her zaman yanımda olduğunu iliklerime kadar hissetmeyi - ciddi manada ama insanlar bunu yoksa laf olsun diye söylerler sürekli- asla deneyimleyemediğim için. Gerçi bunları ben de kimseye vermedim ve hissettirmedim diye düşünüyorum, o yüzden hayıflanmanın da lafügüzaf olduğu bariz. Hakedip etmediğimden emin değilim ama zaten önemli olan bu değil, sadece bunların nasıl şeyler olduğunu merak ettiğim ve aslında insanın hayata geliş amaçlarından birinin çeşitli hislerle birlikte bunları da yaşamak olması gerektiğini düşünüyorum yoksa kişi yalnızlıktan delirmenin eşiğine gelir, kalabalıklar içinde yalnız, sözler içinde sözsüz, ışıklar içinde ışıksız kalır, sanırım benim yaşadığım da bu.    Bunu okuyan arkadaşlarım, dostlarım varsa -ki hiç sanmıyorum arkadaşlarım tarafından bu kadar umursansam veya sevilsem böyle bir
Devamı