Kavuk, nomadlık ve Ferhan abi

 1

Tadı yok hiçbir şeyin bugünlerde

Kahve bile çekilmez bir hal almış

ben ki kahvesiz edemem 

Tiyatro da rengini kaybetmiş

Ferhan abi kavuğunu alıp çekip gitmiş 

Yetim kalmış orta oyun ve dahi tüm perdeler 

Şimdi biz nederiz ?

Dağ dağa kavuşmaz ama

İbrahim muzoya kavuştu ya 

ko gitsin

Ötelerde alkışlarla yaşadıklarını hayal eder 

bunla yetiniriz...


2

Bisikletime atlayıp 

bisiklet ordularıyla peşi sıra 

gitmek isterdim bu büyük devlerin

Çırpını çırpını giden atlarla 

mesafeyi bir hayli açmış olsalar da 

Nal izleri beyaz köpükleriyle birlikte harmanlanmış toprağın suretinde

ve hala sıcak 

Bu pedallarla yetişme umudum hala varsa da 

o dirayet bende var mıdır ?

Sırdır bilinmez...


Bu bilinmez sır

Şehrin  insanının , köylüyü 

-Köylüleri niçin şiirimize dahil etmeliyiz ?-

yerleşenin göçeni

anlayamayacağı bir sırdır .


Bu sırra vakıf olursa hiçbir yerin yerlisi olamaz belki de...

 (İşbu son dize Yörük fıtratın etkisi altında yazılmıştır!)


31.08.21 

(Ferhan Şensoy'un ölüm haberinin alındığı gün o hislerle yazılmıştır. Saygılar büyük usta..)

Enver Ünlü 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Fırlatılan Manifesto

  Eğreti bir çağdayız sevgilim eğri oturup doğru konuşalım denirdi bir vakitler  vakitler geçti  sahici insanlar öldü artık doğru oturup eğri konuşuluyor  gerçekler eğilip bükülüyor tükürenler bunları kana kana yalıyor gölgelerden mütevellit duygular, aşklar ve dostluklar kırıntı olarak dağıtılıyor  ve biz acizler  bunlardan biraz daha fazla parça koparabilirsek  kendimizi şanslı addediyoruz işte bütün bu illüzyonların cisimleşmesine hayat deniyor ve bu garabetin sevilip paylaşılması , inanılması katlanılması ve yaşanılması isteniyor bizlerden bizlerse ,  yalnız ve yanlış insanlar olarak  bütün bunları reddediyor ve kafanıza fırlatıyoruz  alınız  başınıza çalınız ! 29.08.23 11.55 (işbu satırlar mahpusta yazılmıştır) Enver Ünlü 
Devamı

bi şeyler

16 Ocak saat 00.05... Cemre Demirel dertleşme videosu dinlerken bu satırları yazıyorum. Deşarj olmaya, içimi dökmeye geldim.Burayı benden başka kimsenin okumamasının verdiği rahatlıkla bu satırları yazıyorum.Okumayın olm buraları, başka türlü mecramı bulamıyorum, okunursa buralar buraya da yazmam heralde.Muhattabım yok içimi dökebileceğim kimse yok , çünkü ben anlatamıyorum sikik egom buna izin vermiyor. Gelişigüzel yazıyorum sonra dönüp düzeltmem de heralde , dönüp tekrar okumam gibime geliyor.  Mutsuzum,keyifsizim, yaşam enerjim, motivasyonum yok. Sikko bir oyunda bile hırs yapan kazanmak yaşam felsefesi olan biriyim fakat hayatta hedeflerimde kendimde artık bu hırs ve isteğin  esamesi bile okunmuyor, işin kötüsü buna şaşırmıyor ve tepki göstermiyorum. Kısacası tükenmiş hissediyorum.  Bütün bunların kaynağı büyük oranda içsel, ki hayatım boyunca başarı ve başarısızlığı yaşadığı çoğu şeyi içsel koşullara bağlayan biriyim ve insanların da böyle olması gerektiğini düşünürüm. Fakat yukar
Devamı

Hüzünlü değilim be oğlum mizacım böyle

    Dargınım kendime hayata insanlara...   Ne birini sevebilme lezzetini ne de biri tarafından sevilebilme güzelliğini bana yaşatmadığı ,dostluğu , kardeşliği, birilerinin her zaman yanımda olduğunu iliklerime kadar hissetmeyi - ciddi manada ama insanlar bunu yoksa laf olsun diye söylerler sürekli- asla deneyimleyemediğim için. Gerçi bunları ben de kimseye vermedim ve hissettirmedim diye düşünüyorum, o yüzden hayıflanmanın da lafügüzaf olduğu bariz. Hakedip etmediğimden emin değilim ama zaten önemli olan bu değil, sadece bunların nasıl şeyler olduğunu merak ettiğim ve aslında insanın hayata geliş amaçlarından birinin çeşitli hislerle birlikte bunları da yaşamak olması gerektiğini düşünüyorum yoksa kişi yalnızlıktan delirmenin eşiğine gelir, kalabalıklar içinde yalnız, sözler içinde sözsüz, ışıklar içinde ışıksız kalır, sanırım benim yaşadığım da bu.    Bunu okuyan arkadaşlarım, dostlarım varsa -ki hiç sanmıyorum arkadaşlarım tarafından bu kadar umursansam veya sevilsem böyle bir
Devamı