Kavuk, nomadlık ve Ferhan abi
1 Tadı yok hiçbir şeyin bugünlerde Kahve bile çekilmez bir hal almış ben ki kahvesiz edemem Tiyatro da rengini kaybetmiş Ferhan abi kavuğunu alıp çekip gitmiş Yetim kalmış orta oyun ve dahi tüm perdeler Şimdi biz nederiz ? Dağ dağa kavuşmaz ama İbrahim muzoya kavuştu ya ko gitsin Ötelerde alkışlarla yaşadıklarını hayal eder bunla yetiniriz... 2 Bisikletime atlayıp bisiklet ordularıyla peşi sıra gitmek isterdim bu büyük devlerin Çırpını çırpını giden atlarla mesafeyi bir hayli açmış olsalar da Nal izleri beyaz köpükleriyle birlikte harmanlanmış toprağın suretinde ve hala sıcak Bu pedallarla yetişme umudum hala varsa da o dirayet bende var mıdır ? Sırdır bilinmez... Bu bilinmez sır Şehrin insanının , köylüyü -Köylüleri niçin şiirimize dahil etmeliyiz ?- yerleşenin göçeni anlayamayacağı bir sırdır . Bu sırra vakıf olursa hiçbir yerin yerlisi olamaz belki de... (İşbu son dize Yörük fıtratın etkisi altında yazılmıştır!) 31.08.21 (Ferhan Şensoy'un ölüm haberinin alındığı